Sarria - Ventos de Naron

De laatste loodjes wegen zwaar, maar het gaat weer prima hoor! Gisteravond gezellig gegeten met een Italiaans stel. Zij herkende mij, ik hen eerlijk gezegd niet, zij had mij vorige week of de week ervoor ergens gezien, maar weet je, je spreekt zoveel mensen zomaar even. Zij vertelde dat ze al vaker de Camino had gelopen, maar nu deed ze het, omdat haar vader in mei j.l. tijdens een operatie plotseling was overleden. Haar partner liep voor de eerste keer. Ze wonen in Italie tegen de grens van Servië. Ze houden erg van wandelen en zo zie je maar, iedereen heeft zijn eigen reden en eigen verhaal om de camino te lopen! Na het eten ben ik meteen gaan slapen en ondanks de snurkers sliep ik goed, waardoor ik er vandaag weer tegenaan kon! Vóór zes uur was ik er uit en in het dorp een lekker ontbijt genoten! ik liep gewoon ergens en er stonden een man en een vrouw op me te wachten: Nice to see you, how are you, etc! Spaanse mensen die ik ook al eerder had ontmoet. Ook een praatje mee gemaakt, dat zijn wel de leuke onverwachte verrassende dingen, die een dag mooi maken! Bij het lopen een beetje hulp van de muzikanten uit Ierland! Die geven een extra zetje, kom op! en als dan later de grote Bach je gehoor nog streelt, kan je dag eigenlijk niet meer stuk!

In een dorpje chocomel gedronken, dan krijg je een kom met hete melk en een zakje cacao, lekker! Het is nog steeds klimmen en dalen, morgen vanaf Palas de Rei schijnt het wat lager glooiender te worden. Ik heb wel door het vele klimmen en vooral dalen een blaar opgelopen aan de voorkant van een teen, doordat je voeten steeds iets naar voren schuiven. Maar het is niet erg hoor. Tussen de middag kwam ik over een lange brug over het stuwmeer van Portomarin. Toen de stuwdam in 1962 voltooid was en het water in de rivier de  Minho  werd afgedamd, verdween Portomarin, het oude stadje, in de golven! Toch is het gedeeltelijk behouden en steen voor steen zijn de belangrijkste gebouwen afgebroken en precies zo opgebouwd. Vroeger was dit vanwege de brug één van de belangrijkste plekken voor de pelgrims, omdat ze de rivier over konden! In de Middeleeuwen zijn er dan ook drie kloosters en een groot hospitaal van de Johannieters gebouwd. Toen ik daar op de stoep van de kerk mijn yoghurtje zat te eten hoorde ik ineens: Hanny! Ja hoor, de Duitse meisjes! We hebben het elke dag over je en kijken elke dag naar je uit! Met hen koffie gedronken en later, om 16.45 uur, troffen we elkaar in de herberg waar ik nu ben. Vandaag heerlijk wandelweer, beetje bewolkt en ik ben 34 km opgeschoten. Nog 74 km en dan ben ik in Santiago!

Leny, wat fijn dat jullie een goede vakantie hadden. Het is op de Camino echt heel bijzonder hoor, een onvergetelijke ervaring, maar er gebeuren hele mooie en soms minder mooie dingen. Afgelopen zaterdag was voor mij een beetje een ´zwarte´ zaterdagmiddag, ook stom van mezelf. Ik wens jullie allemaal alle goeds en hopelijk tot morgen! Heb hier geen wifi. Liefs, Hanny

Trijntje:
13 augustus 2012
Wat lees ik, klopt het nog 74 km en dan ben je op je eind bestemming? Dus nog drie dagen en dan ga je een beetje vakantie houden? Of zet je de vaart er in naar je eigen huis en bed toe.
Blij dat het beter gaat als een paar dagen geleden.
Nu groet van ons en je ziet wel dat je het kunt!!!

Zwanet:
13 augustus 2012
Dat heb je nog snel gedaan !
Wat leuk dat je onderweg naar S d C elkaar weer tegenkomt.
En allemaal met hetzelfde doel ....dat schept banden.
Veel loopplezier morgen.
Ga je daarna gelijk terug naar Terneuzen?

Simone:
13 augustus 2012
Wat geweldig, al zo dicht bij het doel! Hanny, ik vind het knap van je!
Als ik voorbij je huis fiets kijk ik altijd even binnen of ik geen ongewenste gasten zie.
Alles staat er vredig bij. Het is hier nu al dagen knap warm.
Morgen gaan we nog een dag in België wandelen om ons voor te bereiden.
Donderdag vetrekken we naar Zwiteserland voor een week. Ook daar zullen we elke dag wandelen zodat we goed voorbereid zijn.
Jij moet wel erg veel getraind hebben om de route zo snel te lopen.
Ik wens je nog een prachtige wandeling voor de dagen die nog resten. Ik denk dat je voorlopig niets meer van ons zult horen.

Hasta luego! I buen viaje. Simone

Jannie Buitjes:
13 augustus 2012
Hanny, was even uit de lucht en dan zie ik weer een heleboel fijne verhalen van jou, mooie en minder mooie dingen . Dat er mensen zijn die zoiets kunnen doen, dan heb je totaal geen respect voor de gevoelens en gedachtengang van de pelgrims die dit allemaal doen omdat ze iets hebben meegemaakt. Verschrikkelijk, maar geweldig dat er zoveel positiefs tegenover staat zoals je dan die meiden weer ziet en gesprekken hebt. Ik ben verbaasd dat je nu opeens zo dicht bij Santiago bent. Je gaat zeker wel even lekker rust nemen daar voor je naar huis komt, anders krijg je misschien een terugslag na zoveel inspanning. Wat een verhalen hè. Net een feuilleton. Ik zal het missen.
Heel veel groetjes van mij en nog een paar goede wandeldagen.
Jannie Buitjes

Dorine:
13 augustus 2012
Wat? Je bent er gewoon bijna! Zoooooo knap! Ben ook zo benieuwd hoe je je gaat voelen als je daar bent! Ga je erna met de trein huiswaarts of loop je toch maar terug? Beetje afbouwen.......dikke kus en ben zooo trots op je! Dorine

Gerard & Lia:
13 augustus 2012
Je zit in de glijvlucht Hanny. Maar in glijvlucht kun je ook nog wel wat turbulenties tegen komen hoor,- dus pas op de hobbeltjes. We zullen je verhalen missen. Maar het is nog niet zo ver we hebben nog wat te goed. Onze zoon kwam eens terug van een missie (KCT-SF) met een heel hoog geweld spectrum. Toen ze waren geland op Eindhoven speelde de luchtmacht kapel "Never walk alone". We moesten aan jou denken Hanny "Never walk alone". Groetjes aan je vlindertje. Liefs Gerard & Lia

Ingeborg:
13 augustus 2012
Lieve Hanny,
Vandaag had ik weer mijn eerste werkdag. Al snel kwam een collega praten die volgende maand de camino gaat lopen (ook vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port). Ik wees hem op jouw blog, maar dat bleek hij al te kennen! Hij volgt je niet dagelijks, maar hij had je verslagen al een paar keer gelezen.
Het eind komt in zicht. Nog een paar dagen en dan is dat letterlijk zo. Ik ben benieuwd hoe je dat gaat ervaren. Het gekke is dat zo velen je al voor gingen en je van diverse mensen de verslagen hebt gelezen. Ik zou me daar ook een beetje verward door kunnen gaan voelen als ik jou was. Binnenkomen in Santiago de Compostela zou een soort déjà vu geven waarbij je ook al 'weet' hoe je je gaat voelen. Wat is dan nog echt? Enfin, misschien heb jij van zulke gedachten geen last.
Al die mensen die zeiden 'je bouwt vanzelf conditie op' hebben gelijk gekregen. Wat een conditie heb jij nu: zoveel kilometers per dag!
Wat ik me nog afvroeg is of je ooit mensen tegenkomt waarbij je op het moment dat je contact hebt zin hebt om contact te houden (afgezien van of daar in de praktijk iets van terecht zou komen), mensen met wie je (e-mail-) adressen uitwisselt of afspreekt om elkaar in Santiago nog te treffen, of mensen van wie je alleen maar hoopt dat je ze onderweg nog een keer zult zien? Wat voor gedachten heb je daarover?
Sterkte met de laatste loodjes en geniet van de weg en wat er op die weg gebeurt. Volger en volgers zijn heel dicht bij je.
Liefs, Wim

Rudi Clemminck:
14 augustus 2012
Hoi Hanny, nog enkele dagen en dan????????????. Doel bereikt. Ik heb genoten van je reisverslag. Ik zie je nog langs het kanaal lopen met je rugzak op ter voorbereiding en nu zit het er al bijna op. Geniet nog enkele dagen. We hopen je zeer binnenkort weer in ons midden te hebben. Rudi