Villambustia - Atapuerca

Hoop dat dit verslag gaat lukken, internet valt steeds weg. Die bouwvakkers gisteren, waren nog lang niet klaar met werken:-)! Uren later waren ze volop bezig in de brandende zon met hoeden op hun hoofd! Moest ook wel om geen zonnesteek op te lopen! De Duitse meneer en ik bleven de enige pelgrims. Het was trouwens wel druk in het café en soms luidruchtig! Ik vermoed dat de Spaanse recessie en politiek werd besproken:-). Buiten in de schaduw was het aangenaam. De Duitser vertelde zijn verhaal. Zijn vrouw was 14 jaar geleden bij een verkeersongeval omgekomen, toen was de jongste van de 3 kinderen nog geen jaar. Dan word je even stil. Hij heeft ze alleen opgevoed en nu was zijn tijd gekomen > hij loopt de Camino. We hebben samen gegeten, de waardin maakte een echt heerlijk 3-gangen diner voor ons klaar. Hij had bij Hoechst gewerkt (Ook in Vlissingen, toch?), nu met pensioen. De man had duidelijk veel behoefte om te praten, sprak geen Spaans, nauwelijks Engels en Frans. Ik was het luisterend oor en het deed nogal een beroep op mijn schoolduits, maar het ging! Het ging onweren, hagelen en regenen! Na een prima nachtrust zonder ontbijt vertrokken, maar een half uur later al een desayunos in een dorpje verderop:-). Die mensen hadden last van ochtendhumeur, terwijl je zou denken: wees blij, want de ene pelgrim na de andere viel daar binnen! Zoals bijna overal in de café' s stond de tv hard aan! Ik heb een foto gemaakt van de zonnebloemen, echt een lust voor het oog! Binnen no time was het flink klimmen in de volle zon, het water gutste van mijn lijf! Zoals bijna altijd waren het weer onverharde wegen, dat is prettig, al moet je uitkijken voor losse stenen. De klim was tot 1162 meter, zo' n 400 meter omhoog, dat is best pittig! Maar ik denk aan jullie allemaal en dat helpt:-). Een boswandeling waar geen eind aan leek te komen, volgde. Vroeg me af of ik ooit nog in de bewoonde wereld zou komen...2,5 uur alleen maar bos en nauwelijks een pelgrim te zien. Doch ja, daar was San Juan de Ortega en koffie!! En een kerk, een kaarsje aangestoken. Het was afwisselend zonnig en bewolkt. In het dorpje Ages wilde ik graag wat drinken. De aardige mevrouw vroeg of ik cerveza (bier) wilde. Nou nee. Vino blanco dan? Ik schoot in de lach, nee een sapje. Oké. Het duurde en duurde maar. Ik- juffertje ongeduld- stond net op het punt maar weg te gaan, toen ze kwam met zalige ijskoude vers geperste sinasappels, zeker 4! Zo lekker! Ik moet vaak denken aan Teresa van Avila over wie ik pas een biografie heb gelezen. Trees jij bent vast naar haar vernoemd? Zij was een meisje van adel en wilde in het klooster. Haar vader vond dat helemaal niks, 15e eeuw, geloof ik. In die tijd gingen heel veel meisjes en ook jongens in het klooster, maar een meisje van adel, dat was niet gebruikelijk. De moeder was jong overleden, een broer ging naar het nieuwe land, Amerika. Maar ze dreef haar zin door. Bij de Karmelieten, het was haar echter niet streng en sober genoeg, zij ging zelf kloosters stichten hier in Spanje, ook in deze regio. Ze was enorm geliefd bij de kloosterzusters, ze maakte veel bijzondere ervaringen mee op mystiek gebied. Ze was bij leven al een heilige eigenlijk en later is ze door de kerk ook heilig verklaard. Heel boeiend! Samen met Joannes van het Kruis stichtten ze de kloosters van de ongeschoeide Karmelieten. Terwijl  ik bijna in dit dorp was ging het bliksemen. Net op tijd in de herberg:-) regen!! Het is hier prima. Nog 21,5 km van Burgos:-) heb vandaag weer veel 'bekenden' gezien, ook de Duitse meneer is hier beland. Simone wat goed dat je alweer aan het trainen bent! Jannie ik heb geen datum waarop ik terug moet zijn, ik zie wel..met mijn knie oké, nog wel dat ding aan, na uren lopen voel ik hem toch. Vandaag zeven uur gelopen. Jaap fijn dat het met jouw knie goed gaat en Rieuwert pas op die van jou!

Liefs! Hanny

Zwanet:
27 juli 2012
Net thuis ..even kijken en ja hoor, er staat weer een mooi verhaal. Wat ideaal toch om zo met elkaar te kunnen communiceren.
Fijn dat we allemaal mee mogen genieten.
Loop ze morgen en ....zoals jij altijd schreef in de overdrachtmap van ons....heb het goed met elkaar ...daar ver weg van ons.
Hartelijke groet

Ingeborg:
27 juli 2012
Lieve Hanny,
Wat doet het verhaal van die Duitser me aan een vroegere vriendin van me denken. Ze was net in de dertig, had een kind van anderhalf, en was zwanger van het tweede kind toen ze omkwam bij een verkeersongeluk. Van haar leerde ik tijdens wandelingen om af en toe voor mensen een kaarsje op te steken. Voor haar heb ik mijn eerste kaars op de Camino in Saint-Jean-Pied-de-Port opgestoken.
Buen camino! Wim